Nedaleko od centra Valjeva, u ambijentu Gradca, uzdiže se teren čija pozicija determiniše novu siluetu grada, a mesto novi pejsaž. Paralelu njihovog postojanja tražimo u promeni života reke Gradac, koji dolaskom na ovo mesto započinju novu priču, nov život.

Koncept arhitektonske forme ustanove za smeštaj starih lica oblikuje novo mesto sudara gradske strukture i prirodnog okruženja.

Nova struktura definisana je kao barijera - zidine starog grada, označavajući mesto pokreta i pretapanja u novi život simbolišući u liku grada - "Leptir Gradca".

Urbani koncept ima za cilj integraciju sa okruženjem, u meri kontinualnog prožimanja unutrašnjih i spoljašnjih mikroambijenata i izdizanje lika forme u smislu adekvatnog nadvladavanja prirodnog okruženja.

Arhitektonski koncept prati nametnutu prirodnu strukturu okruženja, oblikujući prostor u sistemu kontrapunkta. Arhitektonsku formu determinišu snažne linearne – trakaste strukture, i oštro usečene pešačke rampe i staze, kombinovane sa mekim strukturama koje simbolički naglašavaju mesta događanja, odnosno pojedine mikrolokacije novoformiranog pejsaža.

Izdvajaju se dve međusobno prožete celine:

. sustičući traktovi smeštajnog dela – stacionar

. izlomljen trakt javnih aktivnosti – pristup, administracija, zdravstvo, ekonomski i tehnički deo.

Strukture su međusobno povezane i prožete funkcijom boravka – zajedničke prostorije u zatvorenom holu i na otvorenom platou.

Uspostavljen je sistem kontrasta na svih nivoima. U globalnoj strukturi jasno se čita dominantni par. Dve sustičuće lagane trakaste strukture stambenog programa, koje streme nebu i jedna stamena izlomljena struktura javnih namena koja tone u teren okruženja i literarno oprostoruje granicu sudara prirode i grada.

Posmatrajući uže, isti princip čita se na nivou svakog trakta, kao kontrast napsrama-postavljenih fasada, kao sudar pravilne matrice i nepravilnih akcenata, oštrih ivica forme i mekih završetaka krovnog pokrivača.

Na kraju kontrast je naglašen i u tretmanu okruženja kao sudar oštro sečenih pešačkih staza i neuređenog prirodnog okruženja. Preklapanje prirodnog i artificijalnog okruženja, viđeno kroz formiranje zatvorenog hola i otvorenog platoa dodatno intenzivira aktivnosti prostora.

Smatramo da je princip kontrapunkta (krajnosti određuju par), kao ideja komunikacije sa još ambijentalno neoznačenim prostorom dovoljno otvorena za dalji dijalog u toku razvoja ukupnog pejsaža.